Główne założenia medycyny ortomolekularnej
Nasz organizm do właściwego funkcjonowania potrzebuje określonych substancji odżywczych w odpowiednim stężeniu. Stężenie to jest zależne od tego, czy chorujemy, czy jesteśmy zdrowi. W pierwszym przypadku jego przywrócenie do pierwotnego stanu (lub dopasowanie go do obecnych potrzeb pacjenta) jest konieczne dla polepszenia jego samopoczucia i wspomagania leczenia. Gałąź medycyny koncentrująca się na takich działaniach to medycyna ortomolekularna. Na czym jednak one polegają? Co konkretnie określa się tym mianem?
Historia medycyny ortomolekularnej
Podstaw medycyny ortomolekularnej należy szukać w pracach doktora Linusa Paulinga – dwukrotnego laureata Nagrody Nobla. Na podstawie swoich badań, naukowiec doszedł do wniosku, że w organizmie chorych zmienia się stężenie kluczowych dla jego funkcjonowania składników. Według Paulinga, by wrócić do pełni sił pacjent musi uzupełnić te niedobory. Medycyna ortomolekularna koncentruje się na badaniu interakcji między cząsteczkami poszczególnych substancji odżywczych, ich znaczenia dla człowieka, a także sposobie ich przyswajania przez organizm.
Medycyna ortomolekularna – poznaj najważniejsze substancje
Jakie jednak substancje są z punktu widzenia medycyny ortomolekularnej podstawowe? Przede wszystkim te, które mają kluczowe znaczenie dla właściwego funkcjonowania organizmu. Są to przede wszystkim pierwiastki, śladowe minerały, witaminy zdrowe tłuszcze, wszelkiego rodzaju substancje dostarczane wraz z pokarmami roślinnymi, aminokwasy, pro i prebiotyki, złożone węglowodany oraz enzymy proteolityczne. Spośród tych składników pokarmowych najważniejsze są te, których ludzki organizm nie syntetyzuje sam.